Gaan we een keer winnen is het weer niet goed

Het gaat niet zo goed in Gaza, maar gelukkig hebben 250 'artiesten en kunstenaars' (vast veel overlap met deze lui) daar iets op bedacht: Joost Klein moet het Songfestival boycotten. "Het Eurovisiesongfestival ontneemt Palestijnen hun menselijkheid en biedt een dekmantel voor genocide." Maar natuurlijk. Op de lijst staan allemaal min of meer bekende figuren, waaronder de ambtenaar Tofik Dibi, die nu opeens 'schrijver' is (maak dat je homofobe familie wijs). Ook kunstenaar Appa heeft de petitie ondertekend, alsmede complotdenker Nasrdin Dchar, dichter Jerry Afriyie en moreel kompas van de natie Ramsey Nasr. Misschien kunnen deze 250 'artiesten en kunstenaars' gewoon uit protest tegen de hele situatie voor altijd HUN BEK HOUDEN, daar knapt het maatschappelijk debat vast van op. Het Songfestival is trouwens niet in Israël, maar in Malmö. Leuke stad!

Je bent een dichter of niet

Net zoals Duitsland in de jaren '30 worstelt de Palestijnse gemeenschap met het bestaansrecht van de Joden. Of zoiets. Nou ja. Bedenkt u zelf maar een betere vergelijking dan dit staaltje poëzie van onze Activist des Vaderlands, die na het outkicken van Zwarte Piet zich nu bekommert om de alfabetsoepers die het niet makkelijk hebben in Ghana, maar ook niet in Nederland. Want Lentekriebels. Tip voor de IND als een Ghanese homo hier asiel komt aanvragen: wel even waarschuwen voor heisa om de Week van de Lentekriebels, die mogelijk als kwetsend kan worden ervaren.

Bij voorkeur met alcoholprobleem

Het is verbazingwekkend hoe de Nederlandse media een buttplug zijn geworden van de overheid. Elke propandascheet van de overheid wordt klakkeloos als een redactioneel stuk in de krant afgedrukt en de lezer wordt dagelijk bestookt met klimapocalypse, met genderwaanzin, woke nonsens en islamknuffelarij. Kenmerkend voor de algehele teloorgang van de Nederlandse pers was het persbericht bij een conferentie op 2 december 2016, van de opleiding journalistiek van de Hogeschool Windesheim in Zwolle. Die was gewijd aan ‘constructieve journalistiek’.

Alle redacties van Nederland worstelen vandaag de dag met de Boze Witte Man. Geven we hem voldoende aandacht, bevragen we hem wel kritisch genoeg, bestaat hij wel? Het antwoord van veel journalistieke media is dat zij al aandacht schenken aan wat de ‘gewone man’ er van vindt. Daarmee wordt de Boze Witte Man een plekje gegeven, maar meer ook niet. Het kan ook anders. Door te werken met constructieve elementen geeft een journalist burgers niet alleen een podium, maar kan hij ze ook betrekken bij het nadenken over oplossingen. Exit Boze Witte Man?

De televisie en de krant zijn overbevolkt door boze witte meisjes, boze witte vrouwen en boze witte oma’s die krijsen dat de witte man de wortel van al het kwaad op deze aarde is. Maar door wie zijn die witte mannen dan gebaard? De media zijn nog steeds in handen van verzuurde linkse witmannen. Het roomblanke NRC Handelsblad - alias de D66-bode - bedacht daarom NRC 101 Nieuwe Talenten.

“Wij presenteren 101 nieuwe talenten op cultureel gebied uit Nederland en Nederlandstalig België. Alfabetisch per kunstdiscipline. We denken dat ze gezichtsbepalend kunnen zijn in de jaren twintig. Daarom willen we u graag laten kennismaken met deze kunstenaars. Een poging om u een blik te gunnen op de rijkdom en diversiteit van het nieuwe culturele aanbod.”

Alleen moet ie ff kappen met dat hitserige gehint naar geweld natuurlijk

Sinterklaasdichter Jerry Afriyie was vandaag de zoveelste KOZP knuffelactivist van de media- en cultuursector die in opspraak kwam wegens suggestieve teksten over geweld tegen Zwarte Piet en/of "witte mensen". Voormalige verzetskrant Het Parool stond hem toe om de zinsnede "Als ik Zwarte Piet tegenkom, sla ik hem knock-out. Als nog een witte persoon mij racistisch bejegent, eindigt die in het AMC" in een subsidiestuk opiniestuk te verwerken en sja, het is heel gek misschien, maar dat schiet toch bij veel mensen in het verkeerde keelgat. Gelukkig heeft 1 dappere woordkunstenaar nog het verstand om zich te verzetten tegen zulk een onverstandig taalgebruik, zonder zijn optimisme te verliezen: We verzinnen toch gewoon wat anders met ons allen?

Permanente verontwaardiging van het slachtofferschap wreekt zich in een vingerwijzend “weerwoord” van iemand die iedereen die niet naar hem luistert voor “racist’ uitmaakt

Jerry Afriyie, de ivoren kroondrager van het “antiracistisch” activisme, is in de pen geklommen om het in Het Parool op te nemen voor zijn “broeder” Akwasi. Niet diens naar geweld lonkende uitspraken zijn het probleem, nee: Nederland is een racistisch land dat ”geen lichtpunt” biedt aan zwarte mensen. In het zoveelste gefrustreerde eenrichtingsverwijt zoekt de Ghanese koning van de KOZP-stam het randje van de polemiek op: "Als ik Zwarte Piet tegenkom, sla ik hem knock-out. Als nog een witte persoon mij racistisch bejegent, eindigt die in het AMC."

Nou, met het risico dat we in het AMC eindigen: we zijn je eeuwige gejank onderhand wel een keertje beu, Jerry. Je spreekt als iemand met het permanente privilege van toegang tot platforms die de meeste mensen niet hebben, zoals nu weer de opiniepagina’s van Parool (waar wij hier ook weer aandacht aan geven). Je hebt alle systeemmedia achter je. Politici staan de hele dag pal voor je rechten in de strijd tegen racisme (hoe klein, vermeend of anekdotisch ook). Jesse Klaver stond in de Tweede Kamer je met geweld dreigende broeder Akwasi nog openlijk te verdedigen tijdens de Algemene Beschouwingen woensdag, tot grote woede van Wilders, leider van de grootste oppositiepartij die al zes jaar lang vervolgd wordt voor verméénd racisme jegens Marokkanen. Hoezo ‘racistisch land’? Bloody hell, man: asielzoekers zónder status die niet snel genoeg geholpen worden in dit land, krijgen 65 miljoen per jaar aan ‘wachtgeld’. Hoezo ’racistisch land’?

De Publieke Omroep gaat ondertussen Sinterklaas in geheime stilte het land in smokkelen, omdat de gemoederen rond het geliefde KINDERFEEST zó hoog zijn opgelopen dat iedereen zijn shit verliest in november - niet in de laatste plaats vanwege de dreigende uitspraken van Akwasi. En nu het toch over de Goedheiligman gaat: op jullie vrij recente groepsreis richting Friesland zaten de kladblokjes van Vrij Nederland en NRC in jullie bussen, en stonden ze in woord en geschrift aan jullie kant - evenals zo’n beetje ALLE andere media, cultuurkliek, artiesten en BN‘ers. De blokkeerfriezen werden grootschalig vervolgd, er werd DNA bij ze afgenomen en er werd een voorbeeld van ze gemaakt - ‘dit land is tégen racisme’, ook al had hun daad met racisme helemaal niets te maken. Je eigen broeder Akwasi wordt ondanks strafbaar geachte opruiing níet vervolgd, en blijft een graag geziene en veelgeprezen gast in media en cultuur.

Rasgeobsedeerde ontregelaars
Diverse met ras geobsedeerde activisten, zoals jij, Clarice Gargard, Gloria Wekker, Sylvana Simons en Akwasi, zitten continu aan alle talkshowtafels, vervullen posities bij de NPO (tafelheren en -dames) en worden gelauwerd met prijzen, zoals dit lijstje mensen van kleur, die toch niet van onbesproken gedrag genoemd kunnen worden, deze week bij Funx - een zender die overigens de randstedelijke (en dus per definitie cultureel diverse) jongeren tot doelgroep heeft en daarmee “inclusief” is, zoals dat zo lelijk heet tegenwoordig.

Vanuit cultuur en bestuur komt de subsidie met scheepsladingen tegelijk jullie kant op (om er zomaar eentje te noemen: Mitchell Esajas, óók zo’n obsessieve rassenruier, kreeg voor de komende vier jaar 800.000 euro subsidie toegekend van het Amsterdamse Fonds voor de Kunsten). Het Meldpunt Discriminatie Regio Amsterdam, waar OvJ Jacobien Vreekamp door in opspraak kwam, behandelt een handjevol “racistische” uitingen (lees: anekdotische klaagmails) voor bijna 7 ton per jaar, en werkte de afgelopen twee jaar nauwgezet samen met KOZP om 25 domme Facebookers voor de rechter te krijgen in een zaak die door MDRA-bestuurslid Jacobien Vreekamp als OvJ geleid had moeten worden. Dat riekt eerder naar rechtstatelijke voortrekkerij, dan naar institutionele achterstelling en ja: daar zijn Nederlandse burgers terecht heel verontwaardigd over.

Want het is niet alsof een roomblank kraambed in Duindorp, Velsen-Noord of de Roosendaalse Westrand van Jesse Klaver zo’n enorme garantie op geld, macht en geluk bieden. Alsof je vanuit de kleine conservatieve dorpjes als Melissant, Oude Pekela of Swalmen zomaar de gouden bergen van het leven bedwingt, ondanks die belofte die in Dit Land voor *iedereen* in de geboortepapieren besloten ligt.